.."Brincan da canteira ósos de pedra virxe, e óense os alentos,nenos e galos axoutados arrédanse e deixan pasar un río de pedras,tolean os martelos en días eternos e noites cegas…e medra amodiño na noite un feixe de colunas coma gorxas de pomba: non se fixo o Templo en tres días; que o home é breve e a noite é longa.
Pro medra coma a aurora tralos piñeiros, soño de beleza mostruosa masa de dogmas de pedra, seixo a seixo, a Nai de Compostela, e así quedou pá sempre, coa crista por riba do Tempo furando na néboa, a Catedral, a grande Galiña deitada no medio das leiras."
Xosé María Díaz Castro, "O berro das pedras"
* HOMENAXE DE DÍAZ CASTRO Á CATEDRAL DE SANTIAGO
No hay comentarios:
Publicar un comentario